شرح مشاهدات میدانی از زندگی و مقاومت فلسطینی‌ها
مادر من معلم تاریخ بود. همین هم باعث شد که کودکی و بخشی از نوجوانی من به جای کتاب‌های قصّه و نقاشی، بین کتاب‌های تاریخ بگذرد و با شنیدن سرگذشت شخصیت‌های تاریخی قد بکشم. از تاریخ اسلام و ایران‌باستان گرفته تا کمی معاصرتر مثل تاریخ قاجار و پهلوی و حوادث انقلاب اسلامی. مادرم به مرور سعی کرد به من بیاموزدکه مطالعه تاریخ فقط برای بالا‌بردن اطلاعات عمومی آدم نیست بلکه حکم چراغی راداردکه با آن می‌توان راه مبهم و تاریک رسیدن به آینده را روشن کرد.
سال‌ها بعد امابخشی ازتاریخ کم‌کم برایم دغدغه شد ودرسی که مادرم به من آموخته بود را بیشترازهروقت دیگری در ذهنم برجسته کرد. اشغال سرزمین فلسطین بعد ازجنگ جهانی اول، بخشی از تاریخ بشربودکه برخلاف دیگر وقایع کتاب‌های تاریخ، هنوز قصه‌اش به‌سر نرسیده بود. بخشی از تاریخ بشر که خود کتاب‌های تاریخ هم چندان خوش نداشتند از آن حرفی به میان بیاید وخبرش به نسل‌های بعدی برسد. خیلی هم نمی‌شد خبر تاریخی دست اول و درست ودرمانی هم از آن در بین کتاب‌های تاریخی به فارسی پیدا کرد اماغیرازکتاب تاریخ فلسطین و تعداد انگشت‌شماری دیگر، کتابی به فارسی نبود که قصه پر‌غصه حادثه‌ای که برای فلسطین رخ داده بود را تعریف کرده باشد.همین هم شد که چند‌سال پیش، وقتی ناشر ترجمه کتاب«سرنوشت فلسطین»رابه من پیشنهاد داد،درمدت کوتاهی کل کتاب راخواندم وبا اشتیاق فراوان ترجمه آن را پذیرفتم.
ماجرای نوشته‌شدن «سرنوشت فلسطین»
«سرنوشت فلسطین» با دیگر کتاب‌های تاریخی تفاوت داشت و شاید اصلا با تسامح بتوان آن را یک کتاب تاریخ دانست. ماجرای نوشته‌شدن این کتاب بر‌می‌گشت به دهه ۷۰ میلادی، زمانی که پس از شکست سخت اعراب در جنگ شش‌روزه، مساله فلسطین بیش ازهروقت دیگری می‌رفت‌که ازحافظه تاریخی‌مردم‌دنیا پاک‌شوداماهمان‌زمان گروهی از روزنامه‌نگاران مستقل آمریکایی در ایالت نیوجرسی، با دغدغه حمایت از مردم فلسطین که صدای‌شان دیگر به گوش کسی نمی‌رسید، تصمیم می‌گیرند با مرور منابع تاریخی دست اول، گزارش کاملی از حوادث سال‌های ابتدایی اشغال فلسطین بنویسند و بلایی که استعمار سر مردم فلسطین آورده بود را برای دیگر مردم دنیا بازگو کنند. و البته به همین هم اکتفا نمی‌کنند و تعدادی از آنها برای این‌که گزارش‌شان تا سر‌حد امکان به واقعیت زندگی مردم فلسطین و آن‌چه بر آنان گذشته نزدیک باشد، با وجود خطر جنگ و درگیری به سرزمین‌های اشغالی سفر می‌کنند و شرح دیده‌های میدانی خود از زندگی و مقاومت فلسطینی‌ها در اردوگاه‌های آوارگان و شهرهای فلسطین اشغالی را در کتاب می‌آورند.
در مسیر آزادی
خواندن تاریخ اشغال سرزمین فلسطین، بیش از آن‌که مرور حوادث گذشته باشد، مثل فانوسی آینده فلسطین و راه آزادی آن را به ما نشان می‌دهد. تنها در یک مورد آن و برای این که بدانیم حماسه رزمندگان فلسطینی در عملیات طوفان‌الاقصی و نبرد ۴۶۵روزه‌شان با اشغالگران چقدر از نظر تاریخی ارزشمند بود، فقط کافی است نگاهی به سال‌های ابتدایی اشغال فلسطین بیندازیم.اگرچه که این‌روزها شاهد موج جدید حملات اشغالگران هستیم اما نبرد برای آزادی سرزمین فلسطین نیز هنوز تمام نشده و مردمش با وجود بیش از ۶۰۰۰۰ داغی که تنها در یک سال و نیم گذشته دیده‌اند، از آرمان خود برای بازپس‌گرفتن وطن‌شان دست نکشیده‌اند. چرا که به قول استاد شهید رفعت العرعیر: «در فلسطین اشغالی، آتش‌بس تنها یک معنی دارد. آن هم این‌که هر وقت فلسطینی‌ها بس کرده‌اند، این آتش اسرائیلی‌ها بوده که شعله‌ورتر شده است.»
ماجرای نوشته‌شدن «سرنوشت فلسطین»
«سرنوشت فلسطین» با دیگر کتاب‌های تاریخی تفاوت داشت و شاید اصلا با تسامح بتوان آن را یک کتاب تاریخ دانست. ماجرای نوشته‌شدن این کتاب بر‌می‌گشت به دهه ۷۰ میلادی، زمانی که پس از شکست سخت اعراب در جنگ شش‌روزه، مساله فلسطین بیش ازهروقت دیگری می‌رفت‌که ازحافظه تاریخی‌مردم‌دنیا پاک‌شوداماهمان‌زمان گروهی از روزنامه‌نگاران مستقل آمریکایی در ایالت نیوجرسی، با دغدغه حمایت از مردم فلسطین که صدای‌شان دیگر به گوش کسی نمی‌رسید، تصمیم می‌گیرند با مرور منابع تاریخی دست اول، گزارش کاملی از حوادث سال‌های ابتدایی اشغال فلسطین بنویسند و بلایی که استعمار سر مردم فلسطین آورده بود را برای دیگر مردم دنیا بازگو کنند. و البته به همین هم اکتفا نمی‌کنند و تعدادی از آنها برای این‌که گزارش‌شان تا سر‌حد امکان به واقعیت زندگی مردم فلسطین و آن‌چه بر آنان گذشته نزدیک باشد، با وجود خطر جنگ و درگیری به سرزمین‌های اشغالی سفر می‌کنند و شرح دیده‌های میدانی خود از زندگی و مقاومت فلسطینی‌ها در اردوگاه‌های آوارگان و شهرهای فلسطین اشغالی را در کتاب می‌آورند.
در مسیر آزادی
خواندن تاریخ اشغال سرزمین فلسطین، بیش از آن‌که مرور حوادث گذشته باشد، مثل فانوسی آینده فلسطین و راه آزادی آن را به ما نشان می‌دهد. تنها در یک مورد آن و برای این که بدانیم حماسه رزمندگان فلسطینی در عملیات طوفان‌الاقصی و نبرد ۴۶۵روزه‌شان با اشغالگران چقدر از نظر تاریخی ارزشمند بود، فقط کافی است نگاهی به سال‌های ابتدایی اشغال فلسطین بیندازیم.اگرچه که این‌روزها شاهد موج جدید حملات اشغالگران هستیم اما نبرد برای آزادی سرزمین فلسطین نیز هنوز تمام نشده و مردمش با وجود بیش از ۶۰۰۰۰ داغی که تنها در یک سال و نیم گذشته دیده‌اند، از آرمان خود برای بازپس‌گرفتن وطن‌شان دست نکشیده‌اند. چرا که به قول استاد شهید رفعت العرعیر: «در فلسطین اشغالی، آتش‌بس تنها یک معنی دارد. آن هم این‌که هر وقت فلسطینی‌ها بس کرده‌اند، این آتش اسرائیلی‌ها بوده که شعله‌ورتر شده است.»
